Lotte Lola 1
© Jeyda Yagiz

In gesprek met Lotte Lola Vermeer (2022)

Om een inkijkje te krijgen in het hoofd & de werkpraktijk van de literaire makers in ons Watlab, ging onze stagiair Beyza Çalișkan met hen in gesprek. De interviews dateren uit het voorjaar van 2022.

Lotte Lola Vermeer is schrijver, theatermaker, scenarist én ze maakt podcasts. Ze is artistiek leider van Radicale Gezelligheid waarmee ze diverse projecten initieert. Van vele markten thuis, dus. Haar werk reflecteert over sterfelijkheid, over het leven na een nucleaire ramp en zoekt altijd naar verbinding. In haar reviewproject bezoekt Lotte Lola verborgen plekken in Rusland die wisten te ontsnappen aan de alziende lens van Google Streetview.

Vanwaar je fascinatie voor Rusland?
Omdat het een land van contrasten en extremiteiten is. Met de kennis en oorlog van nu is dat wat bizar, maar Rusland intrigeert me al jaren. Voor mijn afstuderen aan de Hogeschool voor Kunsten Utrecht schreef ik Sosvka Smert, een theatertekst, die ik een jaar later tijdens mijn master aan het RITCS naar een filmscenario vertaalde. De omvang van het land contrasteert naar mijn idee met de verbondenheid die de meeste Russen voor hun lap grond voelen. Ik wilde uitzoeken hoe het kan dat mensen verkiezen te blijven, ondanks de miserie, in weerwil van een omgeving die hen tot vertrekken aanzet. Ik koos voor de meest extreme setting die ik kon bedenken: een post-nucleair dorp, zeventien jaar na een kernramp. De radioactiviteit zorgt ervoor dat mensen die er nog zijn, verplicht afstand moeten houden uit voorzorg om elkaar niet te besmetten. Ik finaliseerde het scenario in 2018, vrij bizar dat we twee jaar geleden allemaal te maken kregen met die verplichte afstandelijkheid.

"Als je de hele dag aan je schrijftafel blijft zitten, word je krankzinnig"
Lotte Lola Vermeer
Watlab salon Lotte Lola open handen
© Jeyda Yagiz

Hoe is je reviewproject ontstaan?
Via het Slow Writing Lab van het Nederlands Letterenfonds, waar ik in 2018 aan deelnam, kreeg ik de kans om een onderzoeksreis te maken. Ik besloot voor drie weken naar Rusland vertrekken en een reis te maken van Moskou naar Sotsji. Omdat ik wilde ervaren wat het betekende om in dat land te leven, waar enorm veel vooroordelen over zijn; de wodka, de kapotte wagens, de hele Sovjet-erfenis. Ik zocht specifiek plekken op die onder de radar van Google Streetview waren gebleven - zoals openbare toiletten, begraafplaatsen, parkjes - en zocht naar een vorm waarin ik mijn ervaringen kon vatten. Dat werd uiteindelijk reviewpoëzie: ik destilleer poëzie uit bestaande reviews op Google Maps en plaats daarnaast mijn eigen ervaring op die plek. Ik maakte er ook audio-opnames. In plaats van in beeld ving ik de plekken in taal en geluid. De reviews worden geregeld in tijdschriften gepubliceerd (nY, Kluger Hans, Deus Ex Machina, red.) en ik werk verder aan audio-performances en een podcastreeks. Het is een doorlopend project dat buiten Rusland ook in andere landen kan doorgaan. Net zoals het internet dijt mijn reviewproject ook steeds verder uit.

Welke eigenschap waardeer je het meest in een literaire maker?
Het vermogen van een maker om naar de wereld te kijken en dat vervolgens te vertalen in een werk, wat dan vervolgens een nieuwe wereld oplevert voor iemand anders. Dat kan iets heel kleins of juist iets gigantisch zijn. Dit vermogen, dat in kunst en haar makers besloten kan liggen, vind ik fantastisch. Tegelijk hou ik ervan om activiteiten uit te voeren die volstrekt buiten die kunstwereld staan, fietsen, kajakken, Afrikaanse dans. Fysieke beweging die je eraan herinnert dat je ook een lichaam hebt. Als je een hele dag achter je schrijftafel blijft zitten, word je krankzinnig. En het is soms verschrikkelijk eenzaam.

Als schrijver moet ik me opsluiten om me te focussen op een bepaald project, maar als mens sta ik graag met beide benen in de wereld. Een moeilijke evenwichtsoefening. Als ik theater schrijf, zal dat later op een plek worden opgevoerd waar mensen samenkomen. Maar voor het zover is, moet ik me een half jaar lang in mijn schrijfkamer opsluiten. Daarom combineer ik het liefst verschillende projecten, om een balans te vinden. Ik werk graag samen in collectief verband zoals met Radicale Gezelligheid en met Team Melancholie waarmee ik diverse (theater)projecten initieer, maar ik schrijf ook veel alleen. Daarom vind ik het fijn om deel uit te maken van het Watlab, omwille van de connectie en de interactie met andere makers, ook als je individueel aan het creëren bent.

"Randen opzoeken en personages creëren vanuit een verlangen om ze te begrijpen - ​dat is een bron van mijn schrijverschap"
Lotte Lola Vermeer

Wie zou je willen zijn, buiten jezelf?
Ik vind het geweldig dat ik werk verricht waarin ik me altijd kan verplaatsen in andere mensen. In het Watlab schreef ik bijvoorbeeld een theatertekst over Jeanne d’Arc. Ik kon ik me elke dag in haar harnas hijsen, in een poging haar handelen én dat van haar omgeving te begrijpen. Randen opzoeken en personages creëren vanuit een verlangen om ze te begrijpen - dat is een bron van mijn schrijverschap. Tegelijkertijd lijkt het me fijn om totaal andere dagelijkse bezigheden te hebben. Meubels maken, bijvoorbeeld, of bloemen laten groeien op een veld en die oogsten, en mensen blij maken met een mooi boeket. Praktische vaardigheden die ik niet bezit en die mooie tastbare dingen opleveren.
In een ideale wereld zou ik een dag van de week iemand anders willen zijn. Een dag in de zorg werken, bijvoorbeeld, of als uitvaartondernemer, een beroep dat me bijzonder fascineert. Sterfelijkheid, vergankelijkheid en afscheid nemen zijn thema’s die in mijn werk altijd terugkomen.

02 Lotte Lola

Reflecteer je over je eigen sterfelijkheid?
Ik heb daar met Radicale Gezelligheid een project voor in het leven geroepen: Misschien een laatste maal. Samen met Lisanne van Aert host ik een diner waarbij een tiental mensen aanschuiven om te eten en te spreken over sterfelijkheid. Dat besef van vergankelijkheid, is belangrijk omdat het een manier is om te reflecteren over je leven. Die gesprekken zijn enorm waardevol. We dineren het liefst met mensen die elkaar niet kennen. Dat neemt een soort schroom weg om in alle openheid met elkaar te kunnen spreken, en dat is heel mooi.

Waar zie je jezelf binnen vijf jaar staan?
In een moestuin. Verder omringd door veel mooie projecten waar ik aan mag werken. Ik hoop dat ik dan in mijn leven een balans heb gevonden die het mogelijk maakt om én een tuin in volle bloei te hebben én in vele vormen verhalen naar mensen te kunnen brengen. Het mooie aan mijn werk is dat ik mijn dromen en ideeën altijd en overal zou kunnen uitvoeren. Ik hoop dat ik dat kan blijven doen.

Schermafbeelding 2023 02 15 om 18 18 26

Meer weten over Lotte Lola?

Je kunt terecht op haar website en op kun je terecht op haar website en op radicalegezelligheid.nu

Lotte Lola 1

Lotte Lola Vermeer

Lotte Lola Vermeer(1992) is schrijver, theatermaker en scenarist. Ze studeerde Writing For Performance aan de HKU in Utrecht en behaalde de master Audiovisuele kunsten-Schrijven aan het RITCS in Brussel. Lotte Lola is artistiek leider van Radicale Gezelligheid waarmee ze theater schrijft, maakt en brengt. Daarnaast bezint ze zich op performances, podcasts, digitale interventies en ander soort poëzie. Lotte Lola is werkzaam in België en Nederland. Ze dwaalt digitaal rond en bezoekt de uiteinden van Google Streetview. Ze vertaalt haar ervaring in de fysieke en digitale werkelijkheid in audio en reviewpoëzie.
75c94bb6 f1c8 4b73 8ee3 5095b6a35983

Watlab

Het Watlab is een atelier, een broedplek, een laboratorium in de Blikfabriek in Hoboken waar de residenten dag en nacht terecht kunnen om elk aan hun eigen projecten te werken, en samen in gesprek gaan over het creatieproces.

Meer over dit project
Contact

VONK & Zonen

Krugerstraat 232 - 2660 Hoboken

email hidden; JavaScript is required

Op de hoogte blijven van de projecten van VONK & Zonen?

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief
Ondersteund door:
made by