Literaire makers

Abdelkader Benali (Marokko/ Nederland) debuteerde op 21-jarige leeftijd. Zijn eerste roman, Bruiloft aan zee, was meteen een schot in de roos: naast een nominatie voor de Libris Literatuurprijs, werd het boek bekroond met de Geertjan Lubberhuizenprijs voor Beste Debuut. De felbegeerde Libris Literatuurprijs liet niet lang op zich wachten: met zijn tweede roman, De langverwachte (2002), verzilverde Benali de nominatie. Behalve romans, toneelstukken en gedichten, schrijft Benali journalistiek werk voor oa. Algemeen Dagblad, de Groene Amsterdammer, de Volkskrant en Vrij Nederland. U kan hem natuurlijk ook van TV kennen: in de serie ‘Benali boekt’ interviewde hij de crème de la crème van de Nederlandse literatuur.

Amarylis De Gryse (1989) schrijft fictie. Met haar debuutroman Varkensribben haalde ze de shortlist van de Bronzen Uil. Ze groeide op in West- Vlaanderen en woont nu in Antwerpen, waar ze zich omschoolde tot boer.

Amjad Nasser (Jordanië) is een van de meest gevierde Arabische dichters en werd meermaals getipt voor de Nobelprijs. Zijn gedichten vieren en bewieroken het dagdagelijkse, maar het opmerkelijkst zijn zijn prozagedichten, waarmee hij de Arabische poëzie een nieuwe weg deed inslaan. Na optredens op literaire festivals over de hele wereld (Medellín, Caïro, Rotterdam e.a.) deed hij dankzij Fatena’s Poëziesalon voor het eerst Vlaanderen aan

Asmaa Azaizeh is dichter, essayist en cultureel manager, gebaseerd in Haifa. Ze bracht reeds drie dichtbundels uit en werd vertaald in meer dan 8 talen waaronder het Engels, Perzisch, Zweeds en Nederlands. In 2012 werd ze benoemd als de eerste directeur voor het Mahmoud Darwish Museum in Ramallah. Daarnaast schreef ze als cultureel redacteur voor verschillende kranten en is ze ook artistiek hoofd van de Fattoush galerij in Haifa.

Welat is een Syrische schrijfster die in Zweden woont en die in het Koerdisch, haar moedertaal, en in het Arabisch schrijft. Ze studeerde Arabische Literatuur aan de Universiteit van Aleppo en legt zich ook toe op het vertalen tussen deze twee talen. Een groot deel van haar werk werd reeds vertaald naar het Zweeds.

Bart FM Droog (1966) is dichter en onderzoeker. Hij verwierf wereldwijde bekendheid met het ontmaskeren van vervalste Hitlerkunstwerken. Hij is de samensteller van de Nederlandse Poëzie Encyclopedie en geestelijke vader van ‘De Eenzame Uitvaart’.

Carmien Michels (1990) is een schrijver en performer. Ze is de oprichter en creatief inspirator van het Watlab. Ze danst tussen pen en podium, tussen urban en klassiek. Met scherpe observaties schept ze een vaak duistere wereld, ritmisch, krachtig en diep persoonlijk. In 2016 won ze het Nederlands en Europees Kampioenschap Poetry Slam en haalde ze brons op het Wereldkampioenschap in Parijs. Sindsdien toert ze de wereld rond en werkt ze samen met tal van artiesten. Van 2017 tot 2019 was ze een van de jonge auteurs in het Europese talentontwikkelingsprogramma CELA: Connecting Emerging Literary Artists. Fragmenten van haar romans, kortverhalen en gedichten verschenen in 10 talen. Haar verhalenbundel Vaders die rouwen verscheen in november 2021 bij Uitgeverij Querido. Het boek won de BNG Bank Literatuurprijs en staat op de shortlist van de Boekenbon Literatuurprijs

Dieter De Schutter (1992) is illustrator. Hij hanteert voor zijn illustraties een heldere en dynamische beeldtaal. Zijn werk won meerdere prijzen waaronder de eerste prijs van Greenhouse op het stripfestival GRAFIXX ‘Purple Island’ van Nami Concour 2021 in Zuid-Korea. In 2019 ging hij op schrijfresidentie in Parijs met Vlaams-Nederlands huis deBuren. Dieter illustreerde o.a. het kinderboek ‘Het Wispelturig Windorkest’ en de dichtbundel ‘Pluimgewicht’.

Dimitri Bontenakel (1971) is schrijver – een genrevermenger die grondig research pleegt voor zijn werk en een voorliefde heeft voor Schotse landschappen. Op zijn palmares staan romans, verhalen, columns en een toneelstuk. Zijn meest recente roman De berenrug verscheen in 2020. In het Watlab schrijft hij aan zijn zesde roman.

Fatena Al-Ghorra is geboren in de Gazastrook. Ze wordt algemeen beschouwd als één van de meest beloftevolle Palestijnse dichters. Sinds ze in 2009 op de vlucht sloeg voor Hamas, woont en werkt ze in Antwerpen. Ze publiceerde vier dichtbundels sinds 2000, waaronder Ellay dat in het Spaans werd uitgegeven en Gods bedrog, in het Italiaans vertaald en later ook in Libanon gepubliceerd. Ze is een graag geziene gast op internationale literatuurfestivals. In 2012 won ze de El Hizjraprijs voor poëzie.

Frederik Van den Stock (1986) is een striptekenaar en illustrator met kleurrijk en humoristisch werk dat in o.a. Knack, de Standaard en de New York Times verscheen. Zijn debuutstrip Buck, de eerste man op aarde vertelt over de hopeloze strijd van een oermens tegen god en eenzaamheid. Verder houdt hij van fietsen en van vogelkijken.

Ghassan Zaqtan woont in Ramallah en geniet in de Arabische wereld veel aanzien. In 2013 brak hij internationaal door met “Like a straw bird it follows me”, een Engelse bloemlezing van zijn werk waarvoor hij de prestigieuze Griffin Prize ontving. Hij stond tot tweemaal toe op de shortlist van de Neustadt International Prize for Literature, de Amerikaanse tegenhanger van de Nobelprijs voor de Literatuur. Hij was onlangs ook te gast in BOZAR voor een Palestijnse poëzieavond.

Ghayath Almadhoun (Syrië) is een dichter in ballingschap. Hij werd geboren in het Palestijns vluchtelingenkamp Yarmouk in Damascus, de stad waar hij een groot deel van zijn leven in doorbracht. Almadhoun studeerde Arabische literatuur en richtte in 2006 een poëziehuis op. In 2008 vluchtte hij naar Stockholm, waar hij tot op heden woont en werkt. Hij publiceerde drie gedichtenbundels in het Arabisch, waarvan enkelen vertaald werden. In Weg van Damascus (2014) beschrijft de dichter zijn stad als een verloren geliefde. In 2017 verscheen de bundel Ik hier jij daar, die hij samen met Dichteres des Vaderlands Anne Vegter schreef.

Hans Depelchin (1991) is schrijver, performer, verbeelder, verzinner en verzinnebeelder. Hij studeerde vergelijkende moderne letterkunde (UGent) en drama-woordkunst (Koninklijk Conservatorium Antwerpen). Na tal van publicaties in literaire tijdschriften verscheen in 2020 bij Uitgeverij De Geus de woelige stadsroman Weekdier. Het is een boek over de oneindige zoektocht naar bevrijding, in een straat die dreigt te verdwijnen. In 2022 publiceerde dezelfde uitgeverij zijn eerste poëziebundel Spanriem, waarin hij de rekbaarheid van de liefde onderzoekt.

lse Cox is Professioneel Verzinner. Ze werkt als audiomaker, voice-over & ceremoniespreker. Met haar productiehuis Huis van Eustachius maakte ze o.a. de audiotours De Stemmen van De Studio en De Bode van Borgerhout.

De Libanese zangeres Jahida Wehbe studeerde de kunst van het Koran-reciteren, zong soefimuziek en schreef muziek bij Arabische gedichten. Voor haar cd SHAHD interpreteerde ze het werk van een aantal wereldberoemde dichters waaronder Pablo Neruda, Mahmoud Darwish en Adonis. Wehbe zong al op grote festivals en prestigieuze podia in het Midden-Oosten, maar ook in Europa treedt ze regelmatig op. Ze werd in Antwerpen en Gent begeleid door Osama Abdulrasol (qanoen), Marwan Fakir (viool) en Francois Taillefer (percussie).

Johanna Pas (1969) is schrijver en vertaler van proza en poëzie. Het merendeel van haar oeuvre bestaat uit dichtbundels. Ze publiceerde onder meer in Deus Ex Machina en Gierik. Ze vertaalde diverse romans en poëzie van Kae Tempest en Dorothy Porter. Ze is bezieler van boekhandel en uitgeverij Kartonnen Dozen, de oudste zaak in België met een focus op lgbtqai+ literatuur.

Jonathan van der Horst (1993) is theatermaker en schrijver. Hij bivakkeert graag tussen uitersten: theatraliteit en werkelijkheid, privaat en universeel, anarchist en prediker. Hoe maatschappelijke thema’s invoelbaar maken? vraagt hij zich geregeld af. Terugkerende thema’s in zowel zijn essays, theaterwerk als roman zijn kwetsbaarheid en mannelijkheid.

Kamilya Jubran (Palestina) groeide op in een muzikaal Palestijns gezin. De klassieke Arabische muziek werd haar met de paplepel ingegoten. Met haar muziekgroep Sabreen representeerde ze een stem van verzet, een symbiose tussen muziek en politiek die zorgde voor een frisse wind in de moderne Arabische muziek.

Karlijn Sonderen Smit (1982) werkt als actrice, theatermaker en schrijfster. Ze houdt van stijlexperimenten, ongemak, grensgebieden, alles wat wankelt en het absurde alledaagse. Karlijn werd geselecteerd als Nieuwe Maker en ontwikkelde zich onder de vleugels van theatergezelschap BonteHond tot een eigenzinnig maker. Haar teksten verschenen o.a. bij deBuren, het Gezeefde Gedicht, in de poëziekrant en op menig podium. Ze werkt daarnaast als kinder- en jongerenfilosoof.

Tunesische dichteres en journaliste die sinds 20 jaar in Amsterdam woont en werkt als vertaalster. Ze bracht verscheidene dichtbundels uit en won in 2001 won de Al-Hijara literatuurprijs in Nederland.

Laurens Ham (Nederland) is dichter en essayist. Hij debuteerde in 2017 als dichter met Mijn grote schuld en publiceerde eerder poëzie in DW B en Terras. Daarnaast is hij onder meer kernredacteur van DW B en docent-onderzoeker Moderne Nederlandse Letterkunde aan de Universiteit Utrecht.

Leen Verheyen (1984) is theatermaker, schrijver, denker én lezer. Ze studeerde drama aan het Conservatorium van Gent en schreef verschillende theaterteksten voor Villanella, HETPALEIS en Luxemburg waaronder 'Autoroute du soleil' en 'Smallfilm'. Ook voor het jongere publiek schreef ze theaterteksten zoals 'Meestal regende het' en 'Sarie, mijn vriend Kaspar en ik'. Daarnaast is Verheyen ook gedoctoreerd in de literatuurfilosofie aan de Universiteit Antwerpen. In haar filosofisch boek 'Wat de lezer leert. Filosofen over het nut van literatuur' (2019) onderzoekt ze hoe literaire fictie ons menselijke handelen kan beïnvloeden. Verheyen publiceerde ook kortverhalen en poëzie. In 2020 schreef ze in opdracht voor deBuren 'Drie gesprekken aan een plein in een stad in lockdown' voor het project Besmette Stad. Ze post ook regelmatig nieuwe gedichten op haar Instagrampagina.

Lotte Dodion (1987) is dichter, performer en poëziemissionaris. De rode draad doorheen haar werk is een zoektocht naar manieren om conflicten te overstijgen en clashende visies en waarden met elkaar in dialoog te brengen. Haar poëzieprojecten zijn artistieke pogingen om verbindingen te leggen tussen verschillende werelden, met een focus op dialoog en verzoening. Ze gebruikt daarbij poëzie als een tool voor transformatie, een middel om contact te maken of te herstellen. In eerdere projecten bracht ze slachtoffers en daders van zware misdrijven bij elkaar tijdens schrijfworkshops in gevangenissen en schreef ze kortverhalen met overlevers van de tweede Wereldoorlog. STUDIO HAIKU is haar manier om haar eerste indrukken van het land van de Rijzende Zon om te vormen tot poëzie.

Lotte Lola Vermeer(1992) is schrijver, theatermaker en scenarist. Ze studeerde Writing For Performance aan de HKU in Utrecht en behaalde de master Audiovisuele kunsten-Schrijven aan het RITCS in Brussel. Lotte Lola is artistiek leider van Radicale Gezelligheid waarmee ze theater schrijft, maakt en brengt. Daarnaast bezint ze zich op performances, podcasts, digitale interventies en ander soort poëzie. Lotte Lola is werkzaam in België en Nederland. Ze dwaalt digitaal rond en bezoekt de uiteinden van Google Streetview. Ze vertaalt haar ervaring in de fysieke en digitale werkelijkheid in audio en reviewpoëzie.

Michaël Vandebril (1972) debuteerde als dichter in 2012 bij De Bezige Bij met de poëziebundel Het vertrek van Maeterlinck, goed voor meerdere drukken, de Herman de Coninck Debuutprijs en een nominatie voor de C. Buddingh’-prijs. In 2016 verscheen zijn tweede bundel New Romantics bij uitgeverij Polis. In maart 2021 verscheen zijn derde bundel Op de weg van Appia, waarin hij het spoor van de Romeinse Via Appia vat in 455 verzen, met tekeningen van Bart Pluym. Zijn gedichten werden ondertussen in acht talen vertaald. In 2010 richtte hij samen met enkele collega-dichters het nieuwe literaire productiehuis VONK & Zonen op.

Mona Al Assi (Palestina) werd als Palestijnse geboren in Syrië in het vluchtelingenkamp Yarmouk. Ze studeerde Engelse literatuur aan de universiteit van Damascus. In Syrië en Dubai groeide ze uit tot een belangrijk mediafiguur. Sinds 2011 woont ze in Zwitserland. Haar gedichten werden al vertaald naar het Frans en Bulgaars. In Fatena’s Poëziesalon zal een selectie van haar werk voor het eerst in het Nederlands te horen zijn.

Mowaffk Al-Sawad (Irak) is schrijver en kunstenaar. Hij ontvluchtte Irak op het einde van de Golfoorlog. Mowaffk publiceerde twee dichtbundels: 'Kort scenario voor een droom' en' Een middag wit als melk'. In 2002 verscheen zijn roman Stemmen onder de zon.

Moya De Feyter (1993) is schrijver van poëzie, proza en theater. Ze treedt vaak en graag op en is de oprichter van de Klimaatdichters, een dichterscollectief dat zich inzet voor onze planeet. Ze publiceerde de dichtbundels Tot iemand eindelijk en Massastrandingen. Eind maart 2022 verscheen haar derde boek, Een heel dun laagje, waarin ze op zoek gaat naar licht.

Nasr Jamil Shaath (Palestina) is een Palestijnse dichter die voortdurend pendelt tussen zijn levens in Noorwegen en Marrakech. Hij debuteerde met de bundel The Hat of Dust is Smoke en publiceerde tot hiertoe vier goed onthaalde poëziebundels. Zijn poëzie is tegelijkertijd to the point en beeldrijk. Hij combineert twist met vrede, ik met jij, het leven met de dood en het zichtbare met het onzichtbare.

Nico Boon (1978) werkt als schrijver, performer, regisseur, coach, docent en dramaturg. Hij schreef de afgelopen jaren zowel teksten voor de grote zaal als voor kleinere producties. De tekst van zijn solo KOMT OP/GAAT AF werd genomineerd voor de Toneelschrijfprijs, werd in het Engels en het Duits vertaald, was te zien op het Dramatikerinnenfestival in Oostenrijk en werd door Eurodram geselecteerd als één van de drie beste Europese stukken in Duitse vertaling, met een lezing tijdens het Kunstfest Weimar tot gevolg. In 2020 schreef hij zijn eerste stuk voor jong publiek, ZWANEN (7+). Het werd meteen opgenomen in het aanbod van de Duitse uitgever Verlag der Autoren. De tekst van zijn voorstelling 21.02.2022 werd door het Shakespeare Is Dead festival geselecteerd als één van de tien noemenswaardige recente teksten uit het Nederlands taalgebied, en werd daardoor deels in het Engels en Frans vertaald. In 2023 schrijft Boon een nieuwe tekst voor jong publiek, RAARHAAR (8+), die Nico’s elfde tekst voor het professionele circuit zal zijn. Het voorbije seizoen was Boon de eindregisseur van de voorstelling = van Sascha Bornkamp en Juicy Ijsselmuiden, dit seizoen is hij de dramaturg van de voorstelling De Puberfluisteraar van Sanderijn Helsen. Daarnaast geeft Boon les aan een nieuwe generatie theatermakers bij LUCA Drama in Leuven, is hij bezig aan een doctoraat in de kunsten over nieuwe toneelschriftuur en is hij oprichter en vast kernlid van De Leesclub.

Nisrine is schrijver, dichter, vertaler en docent. Ze studeerde aan de HKU op de theaterschool en filosofie aan Tilburg University. Ze is medeoprichter en artistiek leider van Theatergroep Landgenoten. Haar poëzie verscheen eerder in diverse literaire tijdschriften en bloemlezingen in Nederland en Vlaanderen.

Paul Verrept (1963) is auteur, grafisch ontwerper en tekenaar. Tussen 1983 en 1987 regisseerde hij theater. In de jaren ‘90 illustreerde hij gedichten van Paul van Ostaijen: Slaap, Sjimpansee en Marc. Daarnaast schreef hij ook prentenboeken, theaterteksten en verhalen. Verrept won de Provinciale Prijs voor Literatuur in 2004 én de Gouden Uil Prijs van de Jonge Lezer in 2005 voor Het meisje, de jongen, de rivier (2004). Zijn boek Mist (2006) ontving een jaar later een White Raven Special Mention in München. Zijn recente novelle 'Brandingen' stond op de shortlist van De Bronzen Uil. Werk van hem is in het Arabisch, Frans, Duits, Deens, Spaans, Catalaans, Koreaans, Japans, Grieks en Chinees vertaald. Bovendien zijn verschillende boeken herwerkt tot theatervoorstellingen. Paul Verrept werkt vaak samen met andere kunstenaars: Clara van den Broek, Ingrid Godon, Bart Meuleman, Marc Vanrunxt, Wouter Van Looy, Sara De Bosschere, Luc Nuyens …

Peter Holvoet-Hanssen (België) is een literaire duizendpoot. Hij noemt zichzelf een “moderne troubadour” omwille van de muzikaliteit in zijn poëzie. Hij heeft heel wat lovenswaardige prijzen op zijn palmares waaronder de Vlaamse debuutprijs, de Dirk Martensprijs voor literatuur en de Arkprijs van het vrije woord. Van 2010 tot 2012 was hij stadsdichter van Antwerpen.

Pieter Delfosse (°1985) is schrijver, theatermaker en acteur. Hij studeerde af aan de schrijfopleiding van het RITCS (2010) en later aan de Toneelacademie Maastricht (2016) als regisseur-dramadocent. Sindsdien werkte hij als schrijver samen met Laika, Inne Goris, LOD, Julie Pfleiderer + ICTUS, Boris Bezemer en anderen. In 2021 richtte hij de Queer Writing Group op en stichtte hij met enkele theatercollega’s het gezelschap Het Eerste Huwelijk. In zijn schrijfwerk gaat Pieter het liefst op zoek naar vormen, werkwijzen en samenwerkingen die hem uitdagen om alles wat hij over schrijven weet, te vergeten en het opnieuw te mogen uitvinden. De laatste jaren combineert hij theaterschrijven met participatieve schrijfprojecten en gaat hij steeds vaker op zoek naar interactieve manieren om (samen met een publiek) een verhaal te vertellen. Sinds 2019 geeft Pieter ook les op de schrijfopleiding van het RITCS.

Yves Kibi Puati Nelen en Cleo Klapholz

Rodaan Al Galidi (Irak) woont sinds 1998 in Nederland. Naast dichter is hij auteur van verschillende romans, waaronder het nieuwste boek Holland (2020). Dit is het vervolg op de bestseller Hoe ik talent voor het leven kreeg, dat inmiddels ook is verschenen in het Engels. Zijn dichtbundels De herfst van Zorro (2007) en Koelkastlicht (2016) waren genomineerd voor de VSB Poëzieprijs. De roman De autist en de postduif (2011) won de Literatuurprijs van de Europese Unie. Kort daarna zakte hij voor het inburgeringsexamen.

Runa Svetlikova (1982) studeerde grafisch ontwerp en taal- en letterkunde. Op de een of andere manier is ze altijd bezig met kijken en het vertalen, eerst in beeld, dan in poëzie, van dat wat ze ziet. In 2014 debuteerde Runa met Deze zachte witte kamer. Die won onverwachts de Herman De Coninck debuutprijs, de Jo Peters poëzieprijs en de Europese Bridges of Struga debuutprijs. In 2018 verscheen Drieëntwintig tips om de hond en je demonen aan de lijn te houden. De hond won helemaal niets, maar dat brengt alles gewoon weer een beetje in evenwicht. Naast het zelf schrijven begeleidt ze ook anderen bij het schrijven van poëzie, proza en non-fictie.

Sofie Palmers (1983) is actrice, theatermaker, schrijfster en audiokunstenares. In 2009 studeerde ze af aan de Toneelacademie van Maastricht. Ze speelde onder andere bij Skagen, Compagnie De Koe, Het Paleis, BRONKS en Martha!Tentatief, en schrijft ook zelf. In 2016 was ze te zien in L’étude (nu slaat de chaos toe), waarin ze zich samen met Sien Eggers en Jessa Wildemeersch afvraagt of de vrouwenrollen in de stukken van Shakespeare de tand des tijds kunnen doorstaan. In 2018 schrijft en speelt ze in Den beer heeft mij gezien, een voorstelling waarvoor ze twee weken met dezelfde collega’s naar Rusland trok. Haar ervaringen in Rusland verwerkte ze in haar eerste podcast Moscow Mania. Sindsdien maakte ze ook het luisterspel voor kinderen Radio Fiona en een audioguide voor de Leuvense Schouwburg en de Asiat site in Vilvoorde. Afgelopen seizoen ging ze in Arenberg in première met haar muzikale solo In de Coulissen en schreef en regisseerde ze de jongerenvoorstelling Off the Record bij fABULEUS. Op het scherm was Sofie te zien in onder andere De Helaasheid der Dingen, En toen kwam ons ma binnen, Zuidflank, Safety First, Vermist en Callboys.

Terre Mulier (1994) is schrijver. Hen studeerde Woordkunst aan het Koninklijk Conservatorium in Antwerpen. Samen met hun broer Bram maakte die de radiodocumentaire 'Geduld, Californië', die de jubileumeditie van de NTR Radioprijs won. Deze documentaire maakte bovendien deel uit van de tentoonstelling 'Ongehoord' die van 2 april 2021 - 6 juli 2021 te zien was in het Museum Dr. Guislain.

Tijl Nuyts (1993) is dichter, essayist, verhalenverteller en eindredacteur poëzie van het literaire tijdschrift Kluger Hans. In 2017 werd zijn poëziedebuut Anagrammen van een blote keizer (Uitgeverij Polis, 2017) genomineerd voor de C. Buddingh’prijs. Zijn tweede bundel, Vervoersbewijzen (2021) werd genomineerd voor de shortlist van De Grote Poëzie Prijs 2022 en werd bovendien bekroond met de Herman de Coninckprijs 2022. Tijl publiceerde zijn gedichten en kortverhalen onder andere in Tirade, De Gids, Deus Ex Machina, DW B en Het Liegend Konijn. Zijn essays over beeldende kunst, muziek en televisie verschenen onder meer in REKTO:VERSO, De Nederlandse Boekengids, De Lage Landen en Awater.

Tristan Marquardt werd in 1987 in Göttingen geboren en woont in München. Hij is dichter en literatuurbemiddelaar. Zijn debuut das amortisiert sich nicht verscheen in 2013 bij kookbooks. In 2017 gaf hij met Jan Wagner de bloemlezing Unmögliche Liebe. Die Kunst des Minnesangs in neuen Übertragungen uit bij uitgeverij Hanser. Hij is lid van het Berlijnse dichterscollectief G13. Sinds 2012 is hij curator van de leesreeks meine drei lyrischen ichs in München, en sinds 2017 leidt hij samen met Tim Holland en Hannes Munzinger het uitgeverscollectief hochroth München. Verder is hij mede-initiatiefnemer van de Großer Tag der jungen Münchner Literatur en van het initiatief Unabhängige Lesereihen.

Tülin Erkan (1988) is een schrijver uit Oostende die woont en werkt in Antwerpen. In november 2021 kwam haar debuutroman ‘Honingeter’ uit onder uitgeverij Pelckmans. Naast schrijver is Tülin redacteur en copywriter. ‘Honingeter’ verbindt moedertaal met vaderland en is een filmische tekst, waarbij het verhaal in fragmenten wordt voorgesteld. De roman speelt zich af in de luchthaven van Istanbul, een plek van transit waar de drie personages – Sibel, Ömer en Wernicke – elkaar tegenkomen en samen in deze microkosmos leven. Tülin werd finalist van het Rode Oor 2021, een schrijfwedstrijd van deBuren rond het thema van erotiek.

Yaser Alzayat (° 1966) werd geboren in Sohag en woont in Den Haag. Hij studeerde Engelse Literatuur aan de Assiut Universiteit. Hij werkt als journalist, docent en consultant in verschillende Arabische landen. Zijn werk verscheen in de anthologieën 'I envy the dead' (Caïro, 2008) en 'My blood is polluted with love' (Beirut, 2011). Een nieuwe anthologie "The fear of creatures' verscheen in 2018 bij uitgeverij Al-Mutawasset in Milaan, een jaar later volgde ‘Mijn korte Jeugd’ (Caïro, 2019).