In gesprek met Hannah Verbeke
Het is een rustige ochtend wanneer ik Hannah Verbeke ontmoet in De Studio in Antwerpen, in de cafetariaruimte. Als illustrator en verhalenmaker is ze volop bezig haar eigen weg te vinden en zich te verdiepen in korte verhalen, strips en visuele projecten. In het gesprek vertelt Hannah openhartig over haar artiestennaam, haar creatieve proces, en de uitdagingen en vrijheden die ze ervaart in haar werk.
Door Lina Asadi
Zodra ik iets publiceer, is het niet meer helemaal van mij. Dat loskoppelen voelt soms raar, maar het geeft me ook vrijheid.
Hoe kom je aan je artiestennaam Bazar?
Dat is mijn achternaam. Ik ben geadopteerd, en mijn originele naam was Estella Bazar. Toen dacht ik, Bazar is wel een leuke artiestennaam. Misschien dat ik er later iets mee kan doen, zoals inspelen op de betekenis van ‘bazaar’ als markt, maar voorlopig is het vooral praktisch en logisch.
Hoe zie je jezelf als maker?
Misschien een beetje bescheiden, maar tegelijk leergierig en gedurfd. Ik sta open om te leren en probeer mezelf altijd uit te dagen. Ik heb geen concrete verwachtingen over de ervaring van anderen. Zodra ik iets publiceer, is het niet meer helemaal van mij; het loskoppelen van mijn werk van mezelf is soms raar, maar het helpt ook om niet te veel bezig te zijn met wat anderen ervan vinden.
Wat trok je aan tot het Watlab?
De ruimte zelf trok me meteen aan. Een creatieve ‘kunstenaars’-omgeving met een gezellige sfeer. Je kan gewoon je eigen ding doen, maar tijdens de middag komen mensen samen om te praten over wat ze zien, lezen of waar ze aan werken, wat heel inspirerend is. Normaal zou ik niet zo snel uit mezelf gesprekken aangaan over wat anderen maken of lezen, maar omdat ik in die omgeving terechtkwam, vond ik het juist heel inspirerend. Het was maar een korte stage, ongeveer een maand, net voor de vakantie, maar het was een heel fijne ervaring. Daarom heb ik me aangemeld tijdens de open oproep.
Kun je iets vertellen over je afstudeerproject aan Sint Lucas, hoe het ontstond en welke uitdagingen je tegenkwam?
Mijn afstudeerproject vertrok van ‘Orwell’s Animal Farm’. Ik teken graag dieren en wilde van dat boek een persoonlijke interpretatie maken. Het was de bedoeling om het hele boek te verwerken, maar door tijdsdruk en andere omstandigheden is het uiteindelijk meer een preview geworden. Tijdens mijn masterjaar had ik het moeilijk met het project en ben ik in januari opnieuw begonnen. Door te focussen op wat voor mij goed voelde, in plaats van enkel op wat de docenten zouden vinden, kon ik het project op mijn manier afronden. Het resultaat was misschien minder ‘impressionant’, maar voor mij voelde het veel beter en haalbaar. Het belangrijkste was dat ik een eindproduct kon presenteren waar ik zelf achter stond.
Ik wil dat mijn werk goed voelt. Als iets lui of half gemaakt aanvoelt, moet ik het opnieuw doen. Dat kan vermoeiend zijn, maar het zorgt er wel voor dat ik probeer trots te zijn op mijn werk.
Waar ga je de komende tijd aan werken?
Ik ben enthousiast over een reeks kortverhalen die ik wil illustreren. Het worden korte strips van maximaal twee pagina’s, met kleine verhalen uit het dagelijks leven. Zo kan ik mijn creativiteit combineren met een haalbare werkstructuur.
Vroeger werkte ik intuïtief, maar nu probeer ik meer gestructureerd te werken, vooral bij langere verhalen. Voor kleinere projecten thuis lukt dat al beter. Ik teken eerst een storyline uit en werk in blauw en pen. Muziek is ook belangrijk. Ik kan niet in stilte werken, het helpt me focussen en mijn gedachten te ordenen.
Ik wil blijven experimenteren, nieuwe dingen proberen en vooral plezier halen uit wat ik doe.
Waar haal jij inspiratie uit?
Binnen illustratie is Kim Jong Gi belangrijk voor mij. Hij leerde me om in pen te tekenen, zodat je niet constant gummen hoeft en meer durft te durven in je schetsen.
Ik ben persoonlijk ook fan van Jorgos Lantimos, de directeur van The Lobster. Omdat zijn verhalen zo uniek zijn. Zeer simpele concepten, maar hij werkt ze visueel zo sterk en eenvoudig uit dat je denkt: “Ah ja, hoe komt hij daarop?" Het ligt zo voor de hand.
Hoe zie je je toekomst als illustrator?
Dat weet ik nog niet precies. Het is een luxe om van mijn hobby mijn werk te maken. Ik wil vooral blijven experimenteren, nieuwe dingen proberen, samenwerken en plezier halen uit wat ik doe. Mijn portfolio stuur ik actief rond voor mogelijke opdrachten, maar ik laat het vooral op me afkomen.
Watlab
Het Watlab is een atelier, een broedplek, een laboratorium op de zolder van De Studio in Antwerpen, waar de residenten dag en nacht terecht kunnen om elk aan hun eigen projecten te werken, en samen in gesprek gaan over het creatieproces.
Meer over dit project