Watlab / Dieren in een Zomernacht

“Met onze handen van het stuur racen we door de tunnel. We zingen Mariah Carey tot onze stemmen angstaanjagend piepen. Ons wolvengehuil gaat dwars door het gietijzer en het lood, de tientallen meters duister Scheldewater en ten slotte door lucht, lucht, lucht naar de maan. We krijsen als geile pauwen, we blazen als ganzen, we raaskallen als krolse katten. Tot we op Linkeroever aankomen. Terwijl we elkaar aankijken op de houten roltrappen naar boven, horen we ons eigen gehijg. Telkens wanneer er lucht door Leslie’s neusgaten passeert, klinkt gefluit. Zo doorbreekt ze onze gezamenlijke ademhaling. Tussen haar sleutelbeenderen rust het zilveren Mariabeeldje.”

Eli Elise brengt een fragment uit haar roman in progress. In de tekst geeft ze de uiterste krochten van een vriendschap vorm. Ze gaat op zoek naar de wisselwerking tussen verbeelding en taal, de mogelijkheden binnen de mislukking, en de schoonheid van het gruwelijke. Terwijl ze peutert aan onze verwerpelijke kantjes, onderzoekt ze datgene waarvoor geen plaats is in het dagelijks leven. Ook al staat het centraal in onze nachtmerries en verhalen; de moord op een naaste. In beeldende, barokke stijl beschrijft ze hoe Anne-Zwaan haar beste vriendin vermoordt in de Antwerpse Galgenweel, het drekkerige brakwatermeer naast de Schelde. Komt dat zien, luister en huiver!