IN GESPREK MET ILSE COX
Om een inkijkje te krijgen in het hoofd & de werkpraktijk van de literaire makers in ons WATLAB
ging onze stagiair Beyza Çalișkan met hen in gesprek.
ging onze stagiair Beyza Çalișkan met hen in gesprek.
“Het is altijd een evenwicht zoeken tussen de luisteraar in het verhaal trekken en tegelijkertijd genoeg aan de verbeelding overlaten.”
Door: Beyza Çalișkan
Ilse Cox is Professioneel Verzinner. Ze werkt als audiomaker, voice-over & ceremoniespreker. Met haar productiehuis Huis van Eustachius maakte ze o.a. de audiotours De Stemmen van De Studio en De Bode van Borgerhout. Tijdens corona creëerde ze de Potkasten, mini-audiotheaters met verrassende verhalen. Ilse spreekt luisterboeken in, waarvoor ze dit jaar door Storytel werd genomineerd als ‘Beste Vlaamse voorlezer’ en presenteert jaarlijks het Filem’On Filmfestival.
Wat is de meerwaarde van audio bij een tekst?
Audio is een heel intiem medium omdat de verbeelding zo sterk is. Niemand beeldt zich exact hetzelfde in tijdens het luisteren, wat het zo persoonlijk maakt. Bij een film worden de personages en de setting al voor jou bepaald. Bij audio is dat niet zo: je hoort stemmen en iedereen heeft daar een ander beeld bij. Zoals bij een boek. Maar ik heb nu eenmaal een zwak voor audio en stemmen.
Ik spreek luisterboeken in voor Storytel en De Uitsprekerij. Ik speel in dat geval niet alle personages met een ander stemmetje maar gebruik wel mijn intonatie om kleur te geven. Dat is een interessante vraagstelling: wat vul je in en wat niet. Terwijl we bijvoorbeeld met Huis van Eustachius audiotours hebben gemaakt waarbij droge informatie over de geschiedenis van een gebouw in een luisterspel gegoten werd, en we veel meer invulden: met acteurs, met geluiden, met montage. Het is altijd een evenwicht zoeken tussen de luisteraar in het verhaal trekken en tegelijkertijd genoeg aan de verbeelding overlaten.
Verkies je audioverhalen boven lezen?
Niet per se. Tussen lezen en luisteren wil ik niet kiezen, omdat die voor mij naast elkaar staan. Als ik audio maak, begint dat dikwijls ook bij tekst.
Audio is een heel intiem medium omdat de verbeelding zo sterk is. Niemand beeldt zich exact hetzelfde in tijdens het luisteren, wat het zo persoonlijk maakt. Bij een film worden de personages en de setting al voor jou bepaald. Bij audio is dat niet zo: je hoort stemmen en iedereen heeft daar een ander beeld bij. Zoals bij een boek. Maar ik heb nu eenmaal een zwak voor audio en stemmen.
Ik spreek luisterboeken in voor Storytel en De Uitsprekerij. Ik speel in dat geval niet alle personages met een ander stemmetje maar gebruik wel mijn intonatie om kleur te geven. Dat is een interessante vraagstelling: wat vul je in en wat niet. Terwijl we bijvoorbeeld met Huis van Eustachius audiotours hebben gemaakt waarbij droge informatie over de geschiedenis van een gebouw in een luisterspel gegoten werd, en we veel meer invulden: met acteurs, met geluiden, met montage. Het is altijd een evenwicht zoeken tussen de luisteraar in het verhaal trekken en tegelijkertijd genoeg aan de verbeelding overlaten.
Verkies je audioverhalen boven lezen?
Niet per se. Tussen lezen en luisteren wil ik niet kiezen, omdat die voor mij naast elkaar staan. Als ik audio maak, begint dat dikwijls ook bij tekst.
"Audio is een heel intiem medium omdat de verbeelding zo sterk is." |
Wat vind je moeilijk aan het schrijfproces?
Beginnen. Losse ideeën in een concrete richting beginnen duwen, vind ik het moeilijkst. Dikwijls is dat een kwestie van er ruimte voor maken. Als je dat niet bewust doet, loopt je agenda vol met andere dingen. En stoppen. Want eens ik op gang ben, vergeet ik soms waar de remmen zich bevinden. Wat is je favoriete bezigheid? Frullen. Doen wat in me opkomt. Van daaruit ontstaat meestal iets. Ik heb thuis een grote magneetmuur gemaakt, omdat ik een visueel overzicht nodig heb. Daar hang ik van alles op: losse gedachten, dingen die ik niet mag vergeten, afspraken en stukjes van projecten waar ik aan werk. Om het “beginnen” waar ik het in de vorige vraag over had makkelijker te maken, begin ik dan te knippen, te plakken en kleuren te gebruiken om structuur te vormen in dat overzicht. Alles uit mijn hoofd de muur op knallen, zorgt dat er ruimte vrijkomt in mijn hoofd en dat er plaats is om concreet te beginnen werken. |
Wie zou je willen zijn, buiten jezelf?
Niemand. Natuurlijk zijn er mensen die ik ongelooflijk bewonder, kan ik jaloers zijn op dingen die anderen kunnen, en heb ik karaktertrekken die ik zou willen aanpakken... maar dan als mezelf. Ik kruip super graag in de huid van anderen door te schrijven, te lezen, me te verkleden. Maar effectief iemand anders zijn, vind ik een heel raar idee. Wat zijn je toekomstplannen? Bewust ruimte maken, door bijvoorbeeld in het WATLAB te werken. En te frullen. De afgelopen coronajaren ging er zoveel energie naar 'flexibel zijn' en 'aanpassen' wanneer alles weer eens omgegooid werd. De onvoorspelbare agenda die voor mij altijd als een troef aanvoelde, werd opeens een vloek omdat de slinger doorsloeg naar totale onzekerheid. Nu er op dat vlak weer wat ademruimte is, wil ik die graag ten volle benutten. |